Angst

Door Petra op di, 15/01/2013 - 15:55

Niet veel mensen in de wereld zijn ooit getuige van een executie, zeker niet eentje die volgens een minutieus vastgelegd protocol verloopt. Er zijn wel enkele mensen die heel veel executies in hun leven hebben bijgewoond, zoals Jim Willett, de voormalige gevangenisdirecteur van de Walls Unit in Huntsville (waar zich het Death House bevindt). Of Michael Graczyk, de journalist van de Associated Press die sinds 1984 vrijwel elke executie bijwoont (de teller staat inmiddels op meer dan 300; zelf weet hij het precieze aantal niet meer).

Bovenstaande link verscheen eerder deze week in mijn twitterfeed. Het is een artikel uit 2010, van een journalist die (naar ik aanneem) voor het eerst een executie bijwoont. Een heftig, rauw verhaal. Het kost me moeite om het te lezen.

Met Jamie heb ik afgesproken dat ik als getuige bij zijn executie aanwezig zal zijn. Hij was er in eerste instantie fel op tegen, wilde niet dat ik mezelf dat aan zou doen. In de loop der jaren hebben we het er regelmatig over gehad. Uiteindelijk besloot hij dat ik erbij mocht zijn onder voorwaarde dat mijn vader er ook bij zou zijn, om me te steunen. Mijn vader heeft aangegeven hiertoe bereid te zijn.

Ik wil meegaan tot het laatste moment omdat hij anders alleen is. Er zijn geen andere getuigen van zijn kant. Het minste dat ik hem kan geven, is de blik van iemand die om hem geeft op het moment dat hij sterft.

Ik weet niet welke impact het op me zal hebben. Ik heb er soms nare dromen over. Ik lees er van alles over in de ijdele hoop dat het me voorbereidt. Maar ik raak al overstuur van het kijken naar de executiescène in een film als Dead Man Walking, dus hoe moet dat als het straks echt zo ver is?

Een mens is soms bang voor schijnbaar onbenullige dingen. Zo maak ik me er druk om dat ik misschien zal moeten overgeven als het zo ver is. Het overkomt één van de getuigen in bovenstaand artikeltje en ook Helen Prejean ging over haar nek na het bijwonen van de executie van Elmo Patrick Sonnier. Fysieke walging.

Als ik mezelf maar bijeen weer te houden tot het voorbij is. Als Jamie het niet meer kan zien, mag ik in stukjes uiteen vallen. Gelukkig ben ik dan niet alleen.