Full-day visit #1

Voorafgaand aan de executie heeft een terdoodveroordeelde recht op twee dagen waarop hij de gehele dag (08:00-17:00) bezoek mag ontvangen. Die twee dagen zijn in Jamie's geval 7 en 8 november. Jamie heeft mij de taak gegeven om zorg te dragen voor de verdeling. Behalve ik willen namelijk ook zijn vrouw en zoon afscheid van hem nemen.
 
Ik heb op dit blog weinig geschreven over Jamie zijn vrouw en zoon. Dat is een bewuste keus geweest; ik wil geen inbreuk maken op hun privacy. Zij beheersen uiteraard het Nederlands niet en ik wil niet achter hun rug om praten.
 
Jamie zijn vrouw en zoon nemen op donderdag de ochtend voor hun rekening. We pikken hen om kwart voor acht op bij het Super8-motel in Livingston, vlakbij de gevangenis.
 
Nadat we gewacht hebben tot ze zijn toegelaten, rijden we terug naar het huis dat we gehuurd hebben in de buurt van Livingston. Het is een prachtig groot huis aan een meertje, in de plaats Goodrich. Een fijne, rustige plek in de Texaanse Piney Woods.
 
We ontbijten aan de picknicktafel op het grasveld bij het huis.
 
Om twaalf uur is het tijd om Jamie's vrouw en zoon op te pikken. Zodra zij naar buiten komen, gaan mijn moeder en ik naar binnen. Of we, voordat we naar de bezoekersruimte gaan, eerst eventjes langs het kantoor van de Warden willen lopen. Daar blijkt dat ik moet tekenen voor het feit dat ik de verantwoordelijkheid over Jamie's lichaam op mij neem, voor het geval de universiteit zijn lichaam om welke reden dan ook niet geschikt acht. Jamie heeft zijn lichaam ter beschikking gesteld aan de wetenschap. Mocht zijn lichaam niet geschikt blijken, dan zorg ik voor crematie.
 
De laatste bezoeken vinden plaats in een aparte ruimte die normaal gesproken gebruikt wordt voor advocatenbezoek. Je zit wel 'gewoon' achter glas, maar je zit in een apart kamertje en hebt dus privacy.
 
Jamie is uitermate vrolijk, lacht veel, babbelt aan één stuk door.
 
De tijd met ons is hem zodanig kostbaar dat hij weigert om naar het toilet te gaan. In plaats daarvan plast hij in leeggedronken frisdrankflesjes. Overigens zonder dat wij er iets van merken (maar toch zijn er aan het einde van het bezoek drie flesjes volgeplast).
 
Mijn moeder blijft ongeveer een uur en neemt dan afscheid, om te worden afgelost door Jeroen.
 
De vier uren die we met hem doorbrengen vliegen voorbij. Hij blijft de hele middag vrolijk, ook bij het bespreken van de zwaardere onderwerpen.
 
Zijn zoon neemt het afscheid zwaarder op dan hij had verwacht. Veel contact is er niet geweest in de afgelopen jaren, maar toch is er een band. Hij heeft zijn zoon op het hart gedrukt om na te denken over de vragen die hij zijn vader nog wil stellen, want vrijdag is de laatste kans daarvoor. Zijn zoon heeft ervoor gekozen om op de dag van de executie niet naar Livingston te komen.
 
Tot mijn eigen verbazing zijn er tot nog toe nauwelijks tranen gevloeid; noch tijdens de bezoeken, noch ervoor of erna. Alleen vanochtend vroeg, toen ik zat te chatten met een vriendin in Nederland en het met haar had over het bekijken en aanraken van Jamie's lichaam na de executie, kreeg ik het even te kwaad. Slapen heb ik de afgelopen nacht nauwelijks gedaan; ik ben rond halftwaalf naar bed gegaan en rond drie uur weer wakker geworden, om vervolgens wakker te blijven tot het moment waarop ik moest opstaan.
 
Morgen neem ik de ochtend voor mijn rekening en Jamie's vrouw en zoon de middag.

Reacties

afbeelding van raymond1977

Hoi,
Weet iemand hoe laat het a.s. dinsdag zover is. Ik weet dat het daar zeven uur vroeger is. Ik denk erover om er d.m.v. vasten ofzo iets meer aandacht aan te geven. Ik zie het al voor me. Iemand die ik via brieven die hij naar mijn ouders stuurde een ietsje-pietsje heb leren kennen, laat het leven en ik vergeet het moment gewoon in de drukte van mijn dag. Dat wil ik graag voorkomen.
Misschien is dat vasten wel een goed idee voor meer bloglezers. Ik drop het maar even. Elke keer dat je maag 'knor' zegt, even denken aan Jamie, Petra en de rest.
Doeg,
Raymond
 
 
 

Hallo lieve Raymond,
De executie vindt plaats om 18:00 lokale tijd.
Petra

Heb via bokt deze blog ontdekt, nog niet zo lang geleden.
De laatste dagen heb ik een Oz marathon gehouden, en ondanks het feit dat de serie erg geromantiseerd is heb ik bij bepaalde scenes aan Jamie moeten denken en wat hij doormaakt.
18:00 uur Texaanse tijd is 0:00 uur NL tijd als ik het goed begrijp. Normaal slaap ik dan al, maar ik ga voor Jamie om 0:00 uur een kaarsje branden.
Veel sterkte voor jullie deze laatste dag/uren.

ach.... het is er 7 uur vroeger en niet later.
Het kaarsje gaat op mijn werk aan.

18:00 Texaanse tijd is 01:00 's nachts Nederlandse tijd. Het is hier in Texas zeven uur vroeger.

Pagina's