Toiletpapier

Een terdoodveroordeelde heeft recht op één rol toiletpapier per week. Als er medische redenen zijn die je recht geven op een extra rol toiletpapier per week, krijg je een speciaal pasje waarmee je dit kunt aantonen. Jamie heeft zo'n pasje, want door zijn chronische rugproblemen heeft hij incontinentieproblemen gekregen. Hij krijgt alleen zelden de twee rollen die hem toekomen. Soms krijgt hij niet eens elke week een rol. Als hij geen toiletpapier meer heeft, neemt hij zijn toevlucht tot schrijfpapier (erg duur) of tijdschriften (zonde).

Gevangenen die geen geld hebben, krijgen van de staat toiletpapier, een tandenborstel, een haarborstel en zeep. Dat is het zo'n beetje qua persoonlijke hygiëne. De zeep heb je ook nodig om je cel en je kleren en beddengoed te wassen. Tandpasta wordt niet verstrekt door de staat, want dat wordt niet als noodzaak gezien. Geen familie of vrienden en dus geen geld? Dan ook geen tandpasta. Momenteel heeft bijna niemand tandpasta, want het tandpastacontract verliep een paar maanden geleden en kennelijk was iemand vergeten om een nieuw contract te regelen. Het is nu opnieuw aanbesteed en het kan nog even duren voordat er weer tandpasta is.

Ik bestelde onlangs twintig rollen toiletpapier voor Jamie (ik kan voor $ 50,- per kwartaal spullen voor hem bestellen bij de gevangeniswinkel). Gelukkig was er een andere gevangene die erg verlegen zat om toiletpapier, maar die nog wel een extra tubetje tandpasta had, dus er kon geruild worden (hoe dat precies gebeurd is, weet ik niet, want het is ten strengste verboden en fysiek ook lastig door de massief stalen deuren).

Eens per twee weken mogen de gevangenen zelf een bestelling plaatsen bij de gevangeniswinkel. Dat gaat via bestelformuliertjes. Na het invullen ervan moet je je formuliertje en je gevangenis-ID klaarleggen. De formuliertjes worden opgehaald, je ID-pasje hoort te blijven liggen. Maar dat gaat nogal eens mis. Het pasje belandt op de grond waar je er niet bij kunt (en waar het vervolgens als vuil wordt opgeveegd en weggegooid) of het wordt per ongeluk meegenomen. Het laten maken van een nieuw pasje kost zo'n drie maanden. In die drie maanden, kun je niets bestellen bij de gevangeniswinkel.

De bestelformuliertjes worden vrijwel altijd gedurende de nacht opgehaald. Jamie is bang genoeg dat zijn pasje kwijtraakt om zijn slaap op te geven wanneer hij spullen wil bestellen. Hij blijft gewoon wakker tot ze zijn geweest en hij zijn pasje weer veilig in handen heeft.

Sinds kort stort ik maandelijks honderd dollar op Jamie's 'bankrekening' (Trust Fund Account). Dat maakt zijn leven een heel stuk aangenamer en hij is er dan ook ontzettend blij mee. Elke keer als hij mag bestellen, bestelt hij in elk geval twee emmertjes aardbeien-ijs (twee pints, dus bijna een liter). Die hij vervolgens in één keer opeet, want bewaren gaat 'm niet worden. Het is een zeer welkome afwisseling op het vreselijke gevangenisvoer.